Pisanie było mną od zawsze. A ja byłam pisaniem. Odkąd tylko nauczyłam się stawiać litery. Najpierw w pamiętniku, potem w opowiadaniach, wierszach… W gimnazjum napisałam swoją pierwszą „powieść”. Ręcznie! Pojęcia nie mam, gdzie się zapodziała.
Potem przez lata musiałam uwierzyć, że mogę pisać dla innych. W końcu przyszła do mnie moja debiutancka powieść „Na wysokim niebie” i otworzyły się drzwi.

Chciałabym dojrzewać w pisaniu, łapać ważne sprawy i emocje, przetwarzać myśli na ciekawe zdania. Chciałabym pisać dla dorosłych i dzieci. Dla kobiet i mężczyzn.

Uwielbiam tworzyć prozę psychologiczną, obyczajową, społeczną. Nie chcę niczym się ograniczać.